จงรักษาใจให้เป็นปัจจุบันอยู่เสมอ พยายามมีเวลาอยู่กับตัวเองนั่นแหละ ดำรงใจเป็นหนึ่งรู้อยู่เสมอ ทุกข์เพราะทำพูดพร้อมกันนั้นก็ให้เพ่งเห็นความเกิดขึ้นและก็ดับไป ๆ ในท่ามกลางความตั้งอยู่จางคลายและก็ดับไป

ให้เห็นจริงในทุกอย่างที่เข้ามา ไม่ว่ารูป เวทนา อารมณ์ของจิตใจ เจตสิกนั่นเอง จนกว่ารูปดับ เหลือเวทนา เวทนาดับ เหลือจิต จิตดับ เหลือธรรม จนเห็นธรรมล้วน ๆ แล้วเอาธรรมเพ่งธรรม ใช้จิตเพ่งพิจารณาเข้าไป เอาตัวแท้นั่นเห็นสภาวะจนพบความเป็นจริงในธรรมฐีติ