* ใต้เงื้อมผาภูกระดึง * ข้าพเจ้านอนลำพังใต้เงื้อมผา ที่ซึ่งละอองหมอกอบอวลจวบจนยามสาย ถึงแม้ที่อยู่อาศัยจะมืดครึ้ม ในความฝันข้าพเจ้าท่องเที่ยวผ่านประตูสวรรค์ ดับวิญญาณข้ามสะพานหิน

12 กุมภาพันธ์ 2567

ข้าพเจ้าได้สละทุกสิ่ง ซึ่งเป้นเครื่องถ่วงหนัก โกก โกก โกก โกก เสียงน้ำเต้ากระทบต้องกิ่งไม้.