* ใต้เงื้อมผา * สถานที่ข้าพเจ้าไปใช้ชีวิต ช่างเปลี่ยวร้างห่างไกล สุดที่จะพรรณนา แม้ยามสายลมสงบ เถาวัลย์รุงรังยังสั่นไหว แม้ไร้หมอก ป่าไม้ก็ยังมืดครื้ม
12 กุมภาพันธ์ 2567
* ใครเลยจะทำให้สายน้ำในลำธารระริกระรินส่งเสียง เหตุใดมวลหมอกจึงอบอวลหนาแน่นถึงยามเที่ยง เมื่อนั่งอยู่ใต้เงื้อมผา ข้าพเจ้าค้นพบว่า ดวงอาทิตย์เลื่อมไขแสง.