มองตนฝึกตนอยู่เสมอ ด้วยความไม่ประมาท

สตินำหน้า ปัญญาตามหลัง

ยิ่งเรียน ยิ่งรู้ ยิ่งดู ก็ยิ่งเห็น ยิ่งทำ ก็ยิ่งเป็น จะดีเด่น หมดทุกข์ได้ ก็เพราะหมั่นเพียร เรียนดูธรรม

เห็นความดับต่อหน้าต่อตาเรานั่นเเหล่ะ อารมณ์ที่เกิดยินดี สมมุติราคะเกิดขึ้น ความรักความใคร่เกิดขึ้ ที่จริงมันดับ แต่เราไม่ได้ดู

เวลาเราเห็นรูปสวย หรือเห็นรูปไม่สวย ถ้ากำลังจิตเราไม่พอ อย่าดูรูป ให้ดูจิต ถ้ากำลังจิตพอ ให้พิจารณารูป

ให้พิจารณา จนเห็นความเกิดดับทั้งข้างนอกและข้างใน หมายถึง ข้างนอกก็ดับ ข้างในก็ดับ ดับหมด " ดับ" ในที่นี้ คิอดับจากอารมณ์ที่ปรุงแต่งแห่งจิตที่สงบ

หยุดให้เป็น ก็เย็นได้