เธอจงทิ้งสิ่งทั้งปวงไป แล้วจงเดินตามเรามา ทางแห่งความหลุดพ้นมีจริง ประจักษ์อยู่ ณ เบื้องหน้า ณ ที่ตรงนี้ ณ ดวงใจของเรานี่แหล่ะ เมื่อเธอวางสิ่งทั้งปวงลง เธอก็จะเห็น

มักโอ่เสียของ เอาทองแต่งลิง อวดจริงแก่บ้า อวดกล้าแก่ผี อวดมีแก่ดิน ดวดกินแก่ขี้ อวดดีแก่ตาย

อวดสบายแก่โรค ทุกข์โศกเสียเปล่า อย่าเดาผิดผิด อย่าคิดโดยโง่ อย่าโตแต่เปลือก อย่าเสือกหาทุกข์ อย่าสุขในบาป อย่าคาบเหล็กแดง อย่าแต่งผิวดิน อย่ากินของร้อน อย่านอนในไฟ เป็นไปอย่างแร้ง แสวงหาบริสุทธิ์ ให้หยุดอย่างพระ ให้ละความโง่ ให้โตเต็มโลก ข้ามโอฆสงสาร นิพพานไม่ไกล เร่งไปอย่าช้า หาสุขสำราญ เถิดนะท่านทั้งหลายเอย

ตาบอดใจบ้า เป็นข้าความรัก เหนื่อยนักไม่รู้ หลงอยู่ช้านาน สมภารไม่บอก เชื่อหลอกหมู่มาร สังขารเขาลวง หาห่วงผูกคอ ใครหนอทำให้

ตัวใบ้ใจบ้า หันหน้ามาดู พระครูบอกบ้าง อย่าหลงทางเดิน อย่าเมินเหยียบขวาก อย่าลากเลียวหนาม เดินตามพระไป ไกลพระจักโง่

จิตเอยจิตเขลา นอนในกายเน่า เฝ้าสมบัติดิน กินอสุจิตริไม่เห็นเลย หลงชมเชยงาม เดินตามทางรก มุ่นหมกเพศบ้า อวดกล้าสู้ตาย

ไม่หน่ายหนีโลก นั่งโงกงมแก่ เหลียวแลว่าคน รูปตนคือผี เห็นดีสิ่งใด ภายในเหม็นหนัก หลงรักจูบกอด

อยู่ก็เป็นสุข ตายก็เป็นสุขอย่าคลุมเคลือ จนหมดเชื้อหมดไฟใจสบาย เมื่อเห็นชัดแล้วก็เร่งเพ่งทำ ความดีมีปีญญาพาพ้นทุกข์ เราจะมีสุขแม้เป็นอยู่หรือดับไปเมืองผี จงเจริญกุศลที่ดีดี

, อยู่ก็เป็นสุข ตายก็เป็นสุข อะไรทำไมให้ใจตอบ ต้องคอยสอบถามใจอยู่ทุกเมื่อ ให้รู้แจ้งขัดอย่าคลุมเคลือ จนหมดเชื้อหมดไฟใจสบาย เมื่อเห็นชัดแล้วก็เร่งเพ่งทำ ความดีมีปีญญาพาพ้นทุกข์ เราจะมีสุขแม้เป็นอยู่หรือดับไปเมืองผี จงเจริญกุศลอันไพบูลย์ เพื่อให้เกิดลึกซึ้งถึงความดี ชีวิตนี้ก็็มีสุขทุกเมื่อ

ละ ละโกรธต้องเจริญเมตตา ละโลภ ต้องเจริญความสันโดษและให้ทาน ละหลง ต้องเจริญภาวนา