* แด่สหายธรรม * ถ้ามีเหตุให้ตักเตือนตำหนิ พึงติเป็นความลับ ( ต่อหน้า ) หากมีเหตุให้ยกย่องชมเชย พึงยกย่องโดยเปิดเผย พึงกระทำภาระของตนด้วยความไม่ประมาท ( มีสติสำรวมตนเองเสมอ )

น้อมเจริญเมตตา ทั้งตั้งอยู่ในพรหมวิหาร และอย่าลืมว่า ระยะไกลข้ามขุนเขาทั้งห้า และทั้งสี่อันกว้างใหญ่ ( โอฆะทั้งสี่ ) ถึงท่านจะเดินมาส่งถึงเรา ท่านส่งเราได้แค่เชิงเขา ท่าน้ำเท่านั้น การไปต่อให้ถึงจริง เป็นหน้าที่ของเรา.

ติดสุข ไม่หลุดทุกข์

* สภาวธรรม * เมฆขาวกับนกกระสาหม่นเหล่านั้น มันเป็นสหายกันและกัน มันตอบอย่างสุภาพอ่อนโยนว่า คือลมอันโชยเย็น และจันทร์เพ็ญคืนกระจ่าง แม้คืนเวลาจะผ่านไป ก็มิมีสิ่งใดมาทำให้ว้าวุ่นหวั่นไหว

* แด่สหายธรรม * จากความไม่มี ไปสู่ผู้ยังมี และที่สุดจากความมี กลับไปสู่ความไม่มีอีก เมื่อเราดำรงอยู่และเข้าถึงความไม่มี ( ว่าง ) แล้ว มันมีอำนาจมหาศาล สุดหยั่งคาดเกินที่จะอธิบายได้ แผ่คลุมไปถ้วนทั่วอนันตจักรวาล

เมื่อเห็นทุกข์ให้แจ้งจริงแล้ว เราจะไม่เป็นทุกข์ ใจจะดำรงเป็นหนึ่งอิสระ เมื่อเห็นความเป็นเอกภาพในอนันตภาพ ท่านเห็นแล้วหรือยังจงเฝ้าดูด้วยใจเป็นกลาง แล้วจะเห็นแจ้ง จะทุกข์อยู่ใย จงเดินไปในหนทางนั้นเถิด

ธรรมชาติอันบริสุทธิ์ได้เปิดกว้าง ต้อนรับเราอยู่ตลอดเวลาชั่วนิรันดร์.