ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวพร้อมทั้งจักรวาล เป็นธาตุที่เป็นเม็ดทรายขนาดเล็ก เล็กเกินไปสำหรับโลกใบนี้ ไม่มีอะไรให้ยึดติด ไม่มีอะไรได้มาหรือสูญเสียไป ไม่มีอะไรมาหรือไป เราทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้วทำไมต้องทำร้ายกันกัน

นี่คือความจริง จักรวาล ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ทุกสิ่งที่ดำรงอยู่ก็เกิดขึ้น ทุกส่วนของการไหลแห่งเอกภาพธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ กระแสแห่งคมนาคมที่กว้างใหญ่ไม่สิ้นสุด เหนือกว่าการวัดและการคำนวนทั้งหมด

เปียกและหนาวเย็น ฉันกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกัน ค้นพบทุกสิ่งทุกอย่างล้วนสอดคล้องกัน การสร้างความต่อเนื่องซึ่งกันและกัน ก็ไม่มีการขัดแย้ง

ให้เห็นความดับของทุกเรื่อง ตลอดสาย เพ่งรูปก็ให้รูปดับ เพ่งเสียงก็ให้เสียงดับ ดับนอก ดับใน ด้วยคือตัวหยุดนั่นเอง

จิตรหนึ่งย่อมท่องไปได้ทั่วจักรวาล และท้ายที่สุด มิได้ไปไหนเลย เป็นสภาพดำรงอยู่นิรันดร อดีตเป็นสัญญา อนาคตเป็นสังขาร ปัจจุบันเป็นเวทนา ตัดอดีตหยุดอนาคต

จงให้ด้วยความเมตตาทั้งจิตใจ ทั้งกาย ทั้งวาจา

โดยทางวาจานั้น ให้พูดเฉพาะถ้อยคำอันไพเราะที่เกิดขึ้นจากธรรมะเท่านั้น ก่อนจะพูดอะไรก็ให้คิดถี่ถ้วนก่อนแล้วจึงพูดด้วยความรักความเมตตา จงพยายามที่จะให้ ให้บ่อยเท่าที่เราจะทำได้เพื่อจะได้พัฒนาจิตใจของเราให้ดีและมีน้ำใจยิ่งๆขึ้นไปและในขณะเดียวกัน ก็ให้มีสติ มีความสงบเย็น และสันติสุขอยู่เสมอ