นิ่งไว้ได้กำไร พูดออกไปขาดทุน ไม่พูดก็หายใจได้เต็มปอดมากกว่า ไม่เสียพลังปราณ

อาตมาถือว่าเป็นความงามอย่างหนึ่ง ในการเว้นความพร่องให้ผู้อื่น ได้ติบ้างในส่วนหนึ่ง

ถ้าเรารู้หมดแล้ว เขาก็เข้าไม่ได้ เราต้องเว้นไว้บ้าง

ผู้ที่สำนึกรู้ว่าตนเองมีกำลังมาก ก็จงพอใจที่การแสดงตนในการเป็นผู้มีกำลังน้อยเถิด ในบางครั้ง เพื่อว่าเราจะได้ออมกำลังไว้ได้นาน ๆ

ลมที่พัดแรงจะพัดได้ไม่ถึงเช้า แต่ลมที่พัดเอื่อย เยือกเย็น แผ่วเบา เป็นลมที่สุขุมและพัดนาน ฉันใด ชีวิตของเราจงใช้ชีวิตไปอย่างสุขุมเรียบง่ายเถิด ไม่ต้องโอ่อ่า

ความสำรวมนี่สำคัญมาก ธรรมะจะเกิด เพราะรู้จักสังวรสำรวมไว้อย่างสุขุม ไม่ใช่บีบคั้น

จงระวังผลของความดีและผลของงาน ผลแห่งความดีจะครอบงำใจของเรา จนทำให้เราติดดีเข้าและออกจากดีที่เรายึดติดนั้นมิได้

จนกระทั่งแบกดี อวดดี ชูดี จนกระทั่ง ดีมันทับเอา นาน ๆ ดีก็แตก เพราะเป็นการยึดถือดีและหมายมั่น กังวลในเรื่องดี มีความทุกข์ได้อีก ทำดีที่แท้ จะต้องลึกซึ้งถึงขั้นปล่อยวาง ในความดีนั้นด้วย ไม่ยึดถือ ถือมั่น ไม่ยึดติด ทำเท่าที่เป็นไปได้ ตามเหตุปัจจัย