ถ้าใจมีธรรมะความสงบเย็นของใจ อยู่ที่ไหนก็พอดี

เราจะสะสม ตักตวง หมายหมั่นอะไรหนักหนา ท้ายที่สุดก็ต้องทิ้งสิ่งทั้งปวงไป

Why do we have to accumulate, take,and strive for you much? At the end, we will leave everything behind.

หยุดสังขาร นิพพานก็ปรากฏ

จงเดินเข้าสู่ชีวิตแท้ด้วย สัมปชัญญะ

สติจะอยู่เต็มที่ เมื่อจิตนี้ว่าง จากความปรุง ของอารมณ์

แต่ถ้ากรรมทางกายได้กระทำไว้เป็นอันมาก ก็ย่อมเสื่อมไปเหมือนกัน แม้กระทั่งพระอรหันต์บางรูป พอสำเร็จเข้านิพพานเลย

อยู่ได้ไม่นาน ดับไปเลย รูปขันธ์นี้บุญบารมีไม่พอที่จะรับอุดมธรรมชั้นสูง จึงต้องละขันธ์หยาบนี้ไป เปรียบเสมือนแก้วน้ำที่ไม่สามารถจะรองรับของที่ร้อนจัดได้จึงแตกไป หรือเย็นจัดก็แตกไปเหมือนกัน