จะทำอะไรที่ไหนก็ตาม กำหนดใจของเราให้รู้ตื่น เบิกบานอยู่เสมอ

อัตตาบังอนัตตา พาให้ทุกข์ อนัตตาเพิกอัตตา พาพ้นทุกข์

รุ้กระจ่าง ปล่อยวาง หมดยึดมั่น ทำทุกอย่าง ปล่อยวาง สบายครัน ทุกสิ่งอัน ล้วนเห็นชัด อนัตตา

จึงเพ่งเพียร เพิ่มปัญญา ปรานีโลก ดับทุกข์โศก สิ้นไป ให้สุขสันต์ เพียรแล้วเพียร เกื้อกูล สุดชีวัน ด้วยใจนั้น เบาสบาย ไร้กังวล

รู้จักประมาณในสิ่งทั้งปวง และรู้จักถ่อมตน เจริญเมตตาด้วยปัญญา บริสุทธิ์แล้วเราจะพบกับความร่มเย็น

ชีวิตที่แท้นั้น จะต้องมีการสลัดออกอยู่ตลอด ยิ่งสลัดออก ยิ่งไม่มีอะไร มีแต่เบาสบาย มีแต่รู้ล้วน ๆ

เล็กก็ไม่เป็น ก็โตไม่ได้ หยุดไม่เป็น ก็เย็นไม่ได้