อยู่อย่างเบาสบาย อยู่อย่างนกไปอย่างนกวิกเหิน รู้จักพอเว้นส่วนเกินจะสุขี อยู่ก็เบา ไปก็เบาสบายดี ด้วยเหตูนี้พึงสันโดษนิดรจน์ธรรม

สรุปธรรมที่เคยสอน ทุกขั้นตอนยังจำได้ ศีล สมาธิต้องมีไว้ พร้อมตั้งใจภาวนา เมื่อโอกาสอันสมควร ท่านจะหวนคืนกลับมา ดูผลงาน ณ สุญญตา คิดว่าน่าจะชื่นใจ

วันลา - วันรอ สิบเมษาเวลาค่ำ ณ ลานธรรมพ่อสั่งลา อยู่ร่วมกันด้วยเมตตา พร้อมรักษาสามัคคี

ท่านไกลเหมือนอยู่ใกล้ ก่อนจากไปได้พาที อาตมาเหมือนอยู่นี่ แม้กุฏิคงธรรมดา กระโถนยังวางไว้ ทุกสิ่งให้เหมือนดังว่า ท่านยังอยู่สุญญตา มิใช่ลาไปห่างไกล

สรุปการปรฏิบัติธรรม มีจนไม่สำคัญ มากน้อยไม่สำคัญ เร็วช้าไม่สำคัญ พยายามให้จิตกับกายนั้นปกติ ปกติ คือเดินทางไปสู่ความปกติ ปกติเท่าไหร่ นั่นแหล่ะ เรียกว่า ถูกต้องเท่านั้น

รู้อะไร กระทบอะไรแล้ว เฉยได้ ยังทำหน้าโดยปกติ นั่นแหละจึงจะดีเยี่ยม

ทำดี ดีกว่า รอดวงดี และทำดีนั่นแหละดวงจะดีขึ้นมาเอง ตัวเรานั่นแหละเป็นผู้กุมชะตาชีวิต ไม่ใช่ดวงดาวบนฟากฟ้าที่่่่่่่่่่ไหนหรอก สำรวจดูตนเองดีกว่าเที่ยวหาหมอดู