รุ่งอรุณพระอาทิตย์ฉายแสง ดอกไม้ใบหญ้า เมล็ดหญ้า นานาหลับสนิท ต่างตื่นขึ้นเริงชีวิต เป็นนิมิตแห่งสัจจะธรรม หลังจากฤดูแล้งผ่านไป สายฝนแห่งวสันตฤดูก็มาถึง

ยามรุ่งอรุณแห่งวันใหม่ ชีวิตน้อยใหญ่ทั้งหลาย ก็หมุนไปดำเนินไป ในโลกกว้างมหึมา ต่างก็ปราถนาความสุข ไม่ต้องการความทุกข์ แล้วชีวิตของท่านล่ะ.....กำลังทำอะไรอยู่ หรือไปไหนกัน.

ความรักความเมตตา จงพยายามที่จะ " ให้ " ให้ เท่าที่เราจะทำได้เพื่อจะได้พัฒนาจิตใจของเราให้ดี และมีน้ำใจยิ่ง ๆ ขึ้นไป และในขณะเดียวกันก็ให้มีสติ มีความสงบเย็นและสันติสุขอยู่เสมอ.

วงจรแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้ แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างทุกสิ่งในธรรมชาติ เป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตที่ต่อเนื่องและซ่อนอยู่ในนั้นคือ ความดีของธรรมชาติ แดด ฝนก็ตกใส่ โดยไม่ต้องร้องขอ ให้และให้ตลอด.

เมื่อเคารพในความสงบเย็นในความไม่มีอะไรในตนเองได้แล้ว จนทำตนเป็นที่เคารพในตนเองได้แล้ว นั่นแหละเราจึงลึกซึ้งและถึงซึ่งธรรมอันยิ่ง เคารพตนในความว่าง ความไม่มีอะไร ใจสะอาด สว่าง สงบ ที่บริสุทิธิ์ลึกซึ้ง ซึ่งเป็นสิ่งที่เราพึงปราถนาา.

โลกธรรมทั้งปวงเป็นของคู่โลก ท่านผู้รู้ย่อมยืนอยู่เหนือมัน เห็นเหล่านั้นเป็นธรรมดา หมดความหมายมั่นสิ้นเชิง ทุกข์ที่ไหยเหล่าจะเข้าครอบงำได้.

เพียงจุดสติเนื่อง ๆ และพยายามปกป้องสิ่งที่ปิดป้องด้วยการสำรวม พยายามรู้อยู่กับตัวเองให้มากที่สุด อย่าไปอยู่กับคนอื่น อย่าไปวิตกวิจารณ์คนอื่นให้มาก

การส่งจิตไปปรุง แล้วไปยึดถือวิตกวิจารณ์ อันนี้เป็นตัวสมุทัย ผลของการปรุงเป็นทุกขื