ทุกข์หรือสุขของโลก บุญหรือบาป ในที่สุดก็เป็นมายาเกิดมายาดับทั้งสิ้น

การจากเป็นของธรรมดา สิ่งที่ดำรงอยู่คือธรรม ผู้เข้าถึงธรรมย่อมพบพุทธะ

การศึกษา ประเทศที่ถิอกันว่าเจริญก้าวหน้าทางการศึกษา มีส่วนร่วมในการก่อความทุกข์ยากแก่มนุษย์ ไม่ยื่งหย่อนกว่าประเทศ ที่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่ด้อยพัฒนาทางการศึกษา

จงมองโลกเป็นของว่าง เห็นทุกอย่างเป็นธรรมดา รู้ชัดอนัตตา แล้วชีวาจะร่มเย็น

สิ่งใดที่ดีงาม ก็จงเจริญให้ยิ่งๆขึ้น อย่าท้อถ้อย ชีวิตยังมีอยู่ ต้องเผชิญต่อไป ด้วยความใคร่ครวญ สุขุม มั่นคง.

ธรรมะดีทำให้คนใจสงบเย็น เมื่อสัมผัสเข้าไปถึงใจแล้ว ทำให้เราเป็นผู้มีจิตใจสูง มีคุณค่าในการเกื้อกูลกว้างไกล ไม่มีขอบเขต แม้คนเลวต่ำช้า หรือคนที่เคยโกรธเกลียดกัน เราก็ไม่เกลียด ให้การเกื้อกูลได้ทั่วถึง การทำเช่นนี้เรียกว่าเป็นเลิศมนุษย์ เป็นผู้มีจิตใจประเสริฐ.

เมื่อสติสัมปชัญญะสมดุลบริบูรณ์ ก็ย่อมเป็นที่ตั้งของวิชา แต่หากสติห่าง สัมปชัญญะอ่อน ก็ย่อมเกิดอวิชา